Ciekawostki o Paryżu

Ma wysokość 324 metrów, składa się z 18 tysięcy metalowych części zespolonych 2,5 milionami nitów i waży 10100 ton. Wbrew obiegowej opinii, to nie Gustave Eiffel jest autorem projektu wieży, a dwaj pracownicy jego biura, od których Eiffel odkupił projekt.

 Dzielnice te są numerowane od 1 do 20, rozpoczynając od centrum miasta rozchodzą są spiralnie, w formie ślimaka, co często nazywa się "ślimak paryski" ("escargot parisien").

Lutetia była na początku osadą celtyckiego plemienia Parisii. Rzymianie podbili te tereny około 52 roku p.n.e., podczas wojen galijskich prowadzonych przez Juliusza Cezara. Po zdobyciu przez Rzymian, Lutetia przekształciła się w typowe rzymskie miasto. Powstały drogi, mosty, amfiteatr, termy oraz forum. Miasto rozwinęło się na wyspie na Sekwanie (dzisiejsza Île de la Cité), która stanowiła strategiczny punkt handlowy i militarny.

Nazwa Lutetia pochodzi prawdopodobnie od łacińskiego słowa "lutum", co oznacza "błoto", co może odnosić się do błotnistych terenów w okolicy Sekwany. W III wieku n.e., miasto zaczęło być nazywane Parisius (od nazwy plemienia Parisii), co ostatecznie przekształciło się w obecną nazwę, Paryż.

Zniszczeniu uległo ⅔ powierzchni dachu, do środka budynku zapadła się iglica, której fragmenty przebiły strop i spadły na marmurową posadzkę nawy poprzecznej. Większość dzieł sztuki i relikwii nie było w ogóle zagrożone ogniem a jedynie niektóre rzeźby i obrazy doznały zabrudzenia dymem. 

Katedra ma zostać odbudowana do roku 2024 jednak pełne odrestaurowanie budowli może potrwać ponad 20 lat. 

Luwr to jedno z największych i najbardziej znanych muzeów sztuki na świecie. Znajduje się w centrum Paryża, nad brzegiem Sekwany, w 1. dzielnicy miasta. Luwr to nie tylko muzeum, ale również pałac o bogatej historii, który stanowił rezydencję królów Francji.

Rocznie odwiedza go ponad 10 milionów osób, co czyni go najczęściej odwiedzanym muzeum na świecie. W Luwrze znajduje się około 35 000 dzieł sztuki, choć całkowite zbiory muzealne liczą około 380 000 obiektów.

Kamień węgielny pod jego budowę położył w 1578 roku król Francji Henryk III. Pomimo nazwy, która oznacza "Nowy Most", Pont Neuf jest najstarszym istniejącym mostem w Paryżu. Został ukończony w 1607 roku i jest znany z licznych rzeźb na jego balustradach .

Są to: Lille, Strasburg, Marsylia, Nantes, Lyon, Brest, Bordeaux, i Rouen.

Usytuowany jest w dzielnicy La Défense, znanej z dużej liczby wieżowców i nowoczesnej architektury, będącej centrum finansowym Francji. Tour First osiąga wysokość 231 metrów, co czyni go najwyższym wieżowcem w kraju, przekraczającym Tour Montparnasse (210 metrów).

Wieżowiec posiada nowoczesny system oświetleniowy, który pozwala na tworzenie efektownych pokazów świetlnych, widocznych z różnych części Paryża.

W całej Francji jest ich 10. Pierwszą repliką statui wolności była zainstalowana na Wyspie Łabędziej na Sekwanie. Ma ona wysokość jednej czwartej oryginału i jest skierowana twarzą w stronę Nowego Jorku.

Pomnik waży 14 ton, co nie przeszkadza mu od czasu do czasu przemieszczać się po świecie. W 1998 roku statua została wysłana do Japonii z okazji obchodów "Roku francuskiego" w tymże kraju. Stanęła na sztucznej wyspie w Zatoce Tokijskiej.
Greudin / Domena publiczna

Statuę umieszczono na Wyspie Łabędzi 4 lipca 1889 roku, pierwotnie była skierowana w stronę Wieży Eiffla. W stronę Nowego Jorku obrócono ją w roku 1937.

Usytuowana jest w 15 dzielnicy i ma długość 4,36 km. Choć wydaje się to dużo, pamiętajmy że najdłuższa ulica w Polsce mierzy 14,6 km.

Leży w 2. dzielnicy i nazywa się Rue des Degrés. Ma długość 5,75 metra, co czyni ją najkrótszą ulicą stolicy Francji. Ta mała, niepozorna uliczka składa się głównie ze schodów, które łączą Rue de Cléry z Rue Beauregard. Ulica powstała w XVII wieku i od tego czasu stanowi jedną z ciekawostek architektonicznych Paryża. Wzdłuż Rue des Degrés nie ma żadnych budynków mieszkalnych ani komercyjnych, co jest niezwykłe jak na paryskie standardy.

Została założona w 1686 roku przez Sycylijczyka Francesca Procopia dei Coltellego. Szybko stała się popularna dzięki serwowanej tam kawie, herbacie i czekoladzie, które były wówczas nowością w Europie. Była to pierwsza kawiarnia w Paryżu, która używała kandelabrów do oświetlenia wnętrza, co nadawało jej elegancki charakter.

Le Procope stała się miejscem spotkań dla wielu wybitnych postaci oświecenia, takich jak Voltaire, Rousseau, Diderot i Benjamin Franklin. Wielu z nich spędzało tam długie godziny, dyskutując o filozofii, nauce i polityce. Podczas tych dyskusji Voltaire potrafił wypić dziennie 40 filiżanek kawy mieszanej z czekoladą. W czasie rewolucji francuskiej kawiarnia była miejscem spotkań dla wielu rewolucjonistów, w tym Robespierre'a, Dantona i Marata. Tutaj również planowano niektóre działania rewolucyjne.

W XIX wieku można tu było spotkać Ferenca Liszta, Fryderyka Chopina i George Sand.

Znajdował się on w 16. dzielnicy, w zachodniej części Paryża, przy wyjeździe z firmy produkującej materiały budowlane. W 2012 znak usunięto. Zamiast znaków STOP, ruch uliczny w Paryżu jest regulowany głównie przez sygnalizację świetlną oraz zasady pierwszeństwa, które są powszechnie znane i przestrzegane przez kierowców.

 Były one miejscem, gdzie mieszkańcy miasta mogli robić zakupy, spacerować i spędzać czas, niezależnie od pogody. Dziś te pasaże przyciągają zarówno turystów, jak i mieszkańców, oferując unikalne doświadczenie zakupowe i kulturalne.

 Posiada 16 linii i jest znany z artystycznie zaprojektowanych stacji, w tym stacji Abbesses, która jest jedną z najgłębszych, położoną 36 metrów pod ziemią .

Montmartre było sercem paryskiej bohemy, zwłaszcza na przełomie XIX i XX wieku. Artyści zamieszkiwali tu w tanich pracowniach i tworzyli swoje dzieła, często inspirując się atmosferą dzielnicy. To tutaj mieszkali i tworzyli artyści tacy jak Picasso, Van Gogh, Dalí, Toulouse-Lautrec, oraz wielu innych.

Słynne kabarety, takie jak Moulin Rouge i Le Chat Noir, przyciągały tłumy i stawały się scenami dla artystycznych występów oraz debiutów wielu znanych twórców.

Moulin Rouge to miejsce narodzin słynnego tańca can-can i miejsce, gdzie występowały takie gwiazdy jak Édith Piaf.

 Katakumby zawierają szczątki około sześciu milionów ludzi, przeniesione tam w XVIII wieku z przepełnionych cmentarzy.

W XVII wieku, na polecenie Ludwika XIV, latarnie zaczęły oświetlać ulice miasta, co miało na celu poprawę bezpieczeństwa i porządku. W 1667 roku Gabriel Nicolas de La Reynie, pierwszy szef policji Paryża, zainicjował montaż latarni ulicznych, co uczyniło miasto bezpieczniejszym po zmroku.

 W 1878 roku podczas Wystawy Światowej miasto zademonstrowało pierwsze elektryczne oświetlenie uliczne na Avenue de l'Opéra i Place de l'Étoile. To wydarzenie utrwaliło reputację Paryża jako miasta pełnego świateł i innowacji technologicznych.

Zyskał tę nazwę z dwóch głównych powodów: historycznego znaczenia w oświeceniu oraz innowacji w oświetleniu ulicznym. Paryż był centrum intelektualnym i artystycznym podczas epoki oświecenia w XVIII wieku. W tym czasie miasto przyciągało filozofów, naukowców, pisarzy i artystów, którzy kształtowali nowoczesne myślenie. Ich praca przyczyniła się do rozjaśnienia "ciemności" niewiedzy i przesądów, co metaforycznie oznaczało "oświetlenie" umysłów.

Paryż jest również znany z imponujących iluminacji swoich zabytków i mostów, szczególnie Wieży Eiffla, która co noc mieni się tysiącami świateł. Inne ikoniczne miejsca, jak Katedra Notre-Dame czy Luwr, również są pięknie oświetlone, przyciągając turystów z całego świata.

Jest ich tak wiele, że gdyby chciało się każdego dnia wypić kawę w innym lokalu, zajęło by to ponad trzydzieści lat. Słynne kawiarnie, takie jak Café de Flore i Les Deux Magots, były ulubionymi miejscami spotkań intelektualistów, pisarzy i artystów, w tym Jean-Paula Sartre’a i Simone de Beauvoir.

Powstał około 1150 roku jako zrzeszenie nauczycieli i studentów w Paryżu. Formalnie został uznany przez papieża Innocentego III w 1200 roku. W XIII wieku Sorbona stała się centrum teologii, filozofii i prawa kanonicznego. Naukę tutaj pobierali m.in. św. Tomasz z Akwinu i Piotr Abelard.

Biblioteka Sorbony jest jedną z najważniejszych bibliotek naukowych w Europie, z bogatymi zbiorami książek, manuskryptów i dokumentów historycznych.