Ciekawostki o Babiogórskim Parku Narodowym

Został utworzony w 1954 roku na terenie ówczesnego województwa krakowskiego.

Po raz pierwszy obszar ten został objęty ochroną prawną w 1933 roku. Wówczas uchwałą walnego Zgromadzenia Polskiej Akademii Umiejętności utworzono Rezerwat na Babiej Górze obejmujący 650 ha.

Babiogórski Park Narodowy utworzono 30 października 1954 roku na obszarze 1637 ha. Rezerwat ścisły obejmował 1049,89ha, a rezerwat częściowy 624,89 ha.

Od 1977 roku park uznany jest przez UNESCO za jeden ze światowych rezerwatów biosfery i włączony do realizacji programu MaB (Międzynarodowy Program "Człowiek i Biosfera").

Udało się to w 1997 roku, rozporządzeniem Rady Ministrów powiększono obszar parku do 3391,55 ha. Utworzono też otulinę o powierzchni 8437 ha.

Ochroną ścisłą objęta jest powierzchnia 1062 ha (31%), w tym 943 ha lasu. Ochroną czynną objęto 2082, 37 ha, a krajobrazową 184,99 ha.

Obejmuje też fragment stoków Pasma Policy, położonych nieopodal przełęczy Krowiarki. Park leżu przy granicy ze Słowacją. Po słowackiej stronie istnieje park krajobrazowy "Horna Orava".

Najwyższy szczyt masywu, Diablak (1725 m n.p.m.) zwany jest też po prostu Babią Górą. W masywie Babiej Góry wyróżniono wiele wierzchołków, aby sprecyzować, o który dokładnie z nich chodzi, dla najwyższego używa się odrębnej nazwy Diablak.

Diablak jest najwyższym szczytem Beskidów Zachodnich i poza Tatrami najwyższym szczytem w Polsce, drugim co do wybitności (określa, na ile szczyt wyróżnia się ze swojego otoczenia), po Śnieżce. Zaliczany jest do Korony Gór Polskich.

Według niej, kiedyś na szczycie Babiej Góry diabeł budował zamek dla zbójnika, który podpisał cyrograf. Jednak gdy zapiał kur, niemal już ukończony zamek zawalił się, grzebiąc w ruinach zbójnika.

Podobno podczas burzy można usłyszeć spod głazów brzęk jego ciupagi. Dlatego też w ludowym przekazie szczyt nosi nazwę Diablak, Diabli Zamek lub Diable Zamczysko.

Na dawnych niemieckich mapach szczyt ten opisany był jako Teufelspitze, czyli Góra Diabła. Kiedyś nazywano go też Diablim Zamkiem lub Wielką Babią Górą.

Jedna z nich mówi, że jest to kupa kamieni wysypanych przed chałupą przez babę olbrzymkę. Według innej jest to kochanka zbójnika, która skamieniała z żalu widząc, jak niosą jej zabitego ukochanego. 

Jeszcze inna mówi o istnieniu pod góra jaskiń, w których zbójnicy trzymali swoje branki.

Z powodu panującej tam kapryśnej pogody nazywa się ją też Matką Niepogód lub Kapryśnicą, a ostatnio mieszkańcy Orawy nazywają ją także Orawską Świętą Górą.

Zachowały się tutaj drzewostany o charakterze pierwotnym, zarówno w reglu dolnym, jak i górnym. Można tu spotkać buki, których wiek określa się na około 350 lat. Ich wysokość sięga 35-40 m.

Regiel dolny (do 1150 m) tworzą lasy jodłowo-bukowe, z udziałem świerka i jaworu. W reglu górnym (do 1390 m) dominuje świerk z domieszką jarzębiny. W piętrze kosodrzewiny (do 1650 m), powyżej górnej granicy lasu, obok zwartych zarośli kosodrzewiny występuje jarzębina, wierzba śląska, porzeczka skalna, jałowiec halny i karłowate formy świerka.

W piętrze alpejskim rosną jedynie niskie murawy oraz mchy i porosty.