Rosnący prawdopodobnie od końca ostatniego zlodowacenia las znajduje się w amerykańskim stanie Utah.
Wygląda jak zwyczajny las, ale rosnące w nim drzewa nie stanowią odrębnych jednostek, a są klonami tego pierwszego organizmu sprzed wieków i tworzą jeden wspólny gigantyczny organizm, będący największym i najstarszym organizmem znanym nauce.
Zajmuje prawie 44 hektary i składa się z ponad 47 tysięcy drzew, które stanowią jeden organizm. Są identyczne genetycznie i posiadają wspólny system korzeniowy.
Szacuje się, że kompleks ten waży on ponad 6 tysięcy ton (co czyni go najcięższym znanym organizmem) i posiada co najmniej 11-12 tysięcy lat - naukowcy szacują, że mógł wyrosnąć w tym miejscu z końcem ostatniego zlodowacenia, czyli 16 tysięcy lat temu (co czyni go najstarszym organizmem na Ziemi).
Tworzy go kolonia topoli osikowej (Populus tremuloides). Jest to gatunek drzewa należący do rodziny wierzbowatych (Salicaceae). Topola osikowa to drzewo o wysokości do 20 metrów o luźnej koronie, wysokim prostym pniu, którego kora początkowo jest gładka i jasna, zielonkawa do żółto-brązowej. Starsze osobniki maja korę szarobrązową i spękana u dołu.
Pando został zidentyfikowany w 1976 roku przez Jerry'ego Kempermana i Burtona Barnesa. Klon został ponownie zbadany w 1992 roku przez naukowców z University of Colorado w Boulder, którzy nazwali go Pando, twierdząc, że jest to największy na świecie organizm pod względem wagi. Teren ten jest stale monitorowany przez naukowców z Utah State University, którzy alarmują, że organizmowi temu grozi zagłada.
Już w 2018 roku zaobserwowano, że Pando jest zjadany. Zagrożeniem dla tych drzew są jeleniowate, których populacja znacznie zwiększyła się w ostatnich latach z powodu braku na tym terenie drapieżników (wilków i pum). Pando od 30-40 lat nie wytwarza wystarczającej ilości młodych ramet, by zastąpić straty spowodowane przez jeleniowate zjadające młode pędy.