Ludzie
Ciekawostki o Pablu Escobarze
Król kokainy
Pablo Escobar był twórcą narkotykowego kartelu z Medellin, najbardziej krwawej organizacji przestępczej wszech czasów. Dzięki przemytowi kokainy stał się jednym z najbogatszych ludzi na świecie, jego majątek wynosił od 30 do 50 mld dolarów. Był brutalny, bezwzględny i mściwy, osobiście zamordował bądź skazał na śmierć kilka tysięcy ludzi. Zarobione pieniądze wydawał na łapówki, zlecenia zabójstw ale i pomoc biedocie. W rodzinnym Medellin budował szkoły, boiska, czym kupował lojalność i sympatię biednych ludzi.
1
Pablo Emilio Escobar Gaviria urodził się 1 grudnia 1949 roku w kolumbijskim miasteczku Rionegro, położonym w departamencie Antioquia. Był trzecim, z siedmiorga dzieckiem Abla Escobara i Hermenegildy Gavirii.
2
Rodzina mieszkała w rolniczym regionie Rionegro, 40 km od miasta Medellin. Jego ojciec był rolnikiem, a matka nauczycielką. Matka wywodziła się z niższej klasy średniej ale była wykształcona i miała powołanie do nauczania. Ojciec był hodowcą bydła.
3
Kiedy Pablo poszedł do szkoły, matka stała się główną żywicielką rodziny i głową domu. Dzieci były znacznie bardziej związane z matką, która wpajała im przekonanie o wartości edukacji i miłosierdzia. Oboje rodzice wpajali dzieciom szacunek dla ciężkiej pracy i uczyli ich, że trzeba dotrzymywać danego słowa.
4
Pablo w dorosłym życiu twierdził, że wychowywał się w biedzie, ale to nie prawda. Wywodził się z klasy średniej, a nawet wyższej średniej. Escobarowie często się przenosili z wioski do wioski, wszędzie tam, gdzie matka mogła pracować jako nauczycielka.
5
Pablo dorastał w czasach, gdy w całej Kolumbii panowała przemoc wynikająca z toczącej się tam wojny domowej. Jego matka modliła się o jego życie i obiecała wystawić kapliczkę z obrazem Matki Boskiej.
6
Jak większość kolumbijskich dzieci, Pablo uwielbiał słuchać opowieści o bandytach, bohaterach, którzy przemierzali kraj. Podziwiał ich niezależność i troskę o ubogich. Postanowił pójść za ich przykładem. W szkole dzielił się jedzeniem z biedniejszymi dziećmi.
7
Jako nastolatek Pablo poszedł do szkoły średniej w Medellin, gdzie zaprzyjaźnił się z grupą uczniów, sympatyków lewicy i niedawnej rewolucji kubańskiej. Był pod silnym wrażeniem Fidela Castro.
8
Został zawieszony w obowiązkach ucznia za kradzież odpowiedzi do testu i rozdanie ich pozostałym uczniom. Zaczął palić marihuanę i wagarować. Gdy miał 16 lat wyrzucono go ze szkoły.
9
Marzył o tym by zostać milionerem, ale nie interesowała go zwykła praca. Mnóstwo czasu spędzał na ulicach Medellin, które były wylęgarnią przestępczości.
10
Sposób na zarabianie pieniędzy znalazł kradnąc z cmentarza nagrobki, z których usuwał napisy i sprzedawał je. Szybko odkrył w sobie zdolności przywódcze, utworzył własny gang i zaczął popełniać bardziej wyrafinowane przestępstwa. Kradł samochody i sprzedawał części zamienne. Wymuszał okupy od właścicieli aut dając im gwarancję, że ich nie ukradnie. Swoich współpracowników wynagradzał kradzionymi autami, co zwiększało rzeszę jego lojalnych zwolenników. Jego gang systematycznie się rozrastał.
11
Gdy w 1971 roku został porwany i w okrutny sposób zamordowany bogaty kolumbijski właściciel ziemski, którego sprawy nigdy nie rozwiązano, sprytny Escobar przypisał sobie tę zbrodnię. Ponieważ bogaty przedsiębiorca nie cieszył się popularnością wśród biedoty, która go nie znosiła, to przyznanie się Escobara do morderstwa przysporzyło mu zwolenników. Okazało się, że dwudziestojednolatek jest osobą, z którą trzeba się liczyć, że nie boi się konfrontacji z ludźmi z wyższych sfer społecznych.
12
Pablo był charyzmatyczny, przekonujący, miał o sobie bardzo wysokie mniemanie. Popularność Escobara rosła. Zaczęto odnosić się do niego z szacunkiem, tytułując go el doctor.
13
W 1972 roku Pablo Escobar stał się jednym z najbardziej znanych przestępców w Medellin. Dotychczasową działalność przestępczą postanowił rozszerzyć poza Medellin. Ponieważ kokaina będąca ekstraktem z liści koki rosnącej powszechnie w Kolumbii, szybko zyskiwała popularność w Stanach Zjednoczonych, Escobar dostrzegł w tym swoją szansę na zarobienie wielkich pieniędzy.
14
Escobar zaczynał jako pośrednik, kupował kokainę od producentów i dostarczał ją handlarzom, którzy wysyłali towar do Stanów Zjednoczonych. Handel kokainą był wówczas względnie młodą i słabo zorganizowaną branżą.
15
Escobar był człowiekiem bezwzględnym, który nie miał oporów w torturowaniu, zabijaniu i pozbywaniu się konkurencji. Jeśli nie dostał czego chciał, zabijał bez zmrużenia oka. Jeśli dowiedział się o jakimś lukratywnym kontrakcie, przejmował go.
16
Zaczął zarządzać biznesem kokainowym w Kolumbii. Gdy jego pozycja w kręgach narkotykowych umocniła się, miał wszystko, czego zapragnął. Lubił towarzystwo nastolatek.
17
Gdy dowiedział się, że jedna z jego młodocianych przyjaciółek jest w ciąży, poślubił ją. Ślub z piętnastolatką odbył się w marcu 1976 roku, a miesiąc później na świat przyszedł ich syn Juan Pablo, a trzy i pół roku później córka Manuela.
18
Mimo, iż był groźnym przestępcą, bardzo szanował swoją rodzinę, kochał matkę, opiekował się braćmi, a jego żona i dzieci byli dla niego wszystkim. Był dumny, że jako pierwszy w rodzinie mógł swojej matce przedstawić pierwszego wnuka.
19
Choć uważał się za patriarchę, dobrego męża i ojca, nie był nim. Jawnie zdradzał żonę, miał mnóstwo kochanek.
20
Jego biznes narkotykowy tak szybko się rozrastał, że zaczął samodzielnie wysyłać kokainę do Stanów Zjednoczonych, bez pośredników. Jeden ze wspólników Escobara wymyślił nowatorski system przemytu. Zorganizował siatkę przemytu kokainy, założył bazę przerzutową towaru na małej wysepce na Bahamach, z pasem do lądowania, stacją paliw, hotelem i wszystkimi udogodnieniami.
21
Żaden diler narkotykowy nie wysyłał towaru z Kolumbii bez zgody Escobara. Pobierał 35% prowizję od każdego transportu i gwarantował jego bezpieczne dotarcie na miejsce.
22
Zbudował własne laboratoria do produkcji kokainy. Latem 1976 roku Escobar i trzej inni handlarze narkotyków utworzyli kartel z Medellin, który dysponował infrastrukturą, jakiej nie posiadali inni przemytnicy. Posiadali samoloty i sieć dystrybucji. Kontrolowali uprawy w dżungli i ulicznych dilerów w
Stanach Zjednoczonych.
23
Kartel dysponował nieograniczonymi środkami, które Escobar jako niekwestionowany przywódca, wykorzystywał do korumpowania policji, polityków i sędziów. Aby interesy szły bez przeszkód, stosował zastraszenie i przemoc. Żył zgodnie z zasadą: "srebro albo ołów".
24
Escobar słynął z tego, że prawie nie zażywał kokainy, w przeciwieństwie do swoich współpracowników. Uzależnionych traktował z pogardą.
25
W 1979 roku kartel z Medellin kontrolował 80% wartego miliard dolarów, amerykańskiego przemysłu kokainowego. Dwudziestodziewięcioletni Pablo Escobar był bogaczem. Za 63 mln dolarów kupił posiadłość Hacienda Napoles, zlokalizowaną około 150 km na wschód od Medellin. Posiadłość zajmowała powierzchnię około 20 km2. W jej skład wchodził hiszpański dom kolonialny, park z rzeźbami, zoo, w którym znaleźć można było wiele gatunków zwierząt z różnych kontynentów: antylopy, słonie, żyrafy, hipopotamy, egzotyczne ptaki, strusie i kucyki. Na ranczu był duży zbiór starych luksusowych aut i motocykli, prywatne lotnisko, arena walk byków, tor gokartowy.
26
Na bramie głównego wjazdu do posiadłości umieszczona była replika samolotu PA-18 Super Cubo, którym Escobar przemycił po raz pierwszy kokainę do Stanów Zjednoczonych.
27
Ten rozległy majątek ziemski obejmował 20 sztucznych jezior, lotnisko polowe, lądowisko dla helikopterów i sześć basenów. Były tam też figury dinozaurów zbudowane z kości oraz rzeźby prehistorycznych zwierząt (mamut), na które mogły się wspinać dzieci. Znajdowały się tam także pojazdy wojskowe i i gigantyczne rzeźby dłoni.
28
Lubił dzielić się swoim bogactwem z innymi. Ludzie dojeżdżali autobusami z Medellin, żeby zwiedzić jego posiadłość.
29
Escobar lubił porównywać się do innych legendarnych bandytów. Kupił kiedyś podziurawiony kulami automobil z lat 30., który rzekomo należał do Bonnie i Clyde'a. Czasem przebierał się za swojego bohatera, meksykańskiego rewolucjonistę Pancho Villa.
30
Do swojej posiadłości Escobar zwabiał nieletnie dziewczęta, do których czuł niezdrowy pociąg. Podrywane na ulicach uczennice zapraszane były do Hacienda Napoles, a jeśli któraś poskarżyła się rodzicom lub policji, albo za dużo widziała, bezceremonialnie ją zabijano.
31
Elita kolumbijskiego społeczeństwa ceniła sobie zaproszenia na przyjęcia do Haciendy Napoles. Pablo uchodził za najlepszego gospodarza w Ameryce Łacińskiej, jego przyjęcia to były orgie z najpiękniejszymi kobietami i najlepszymi drinkami.
32
Escobar wydawał miliony, aby pomóc biedakom, chciał być bohaterem dla prostego, biednego ludu, aby go popierali. Budował drogi, boiska piłkarskie, a nawet osiedla mieszkaniowe.
33
Aby poprawić swój wizerunek w 1982 roku kandydował do kolumbijskiego Kongresu. W świecie przestępczym miał władzę absolutną, więc zaczął poszukiwać sposobu, aby zalegalizować przemysł narkotykowy i powiększyć swoją osobistą władzę.
34
W wieku 32 lat został wybrany jako zastępca członka Kongresu, mógł go zastępować podczas jego nieobecności. Był to dla niego dowód na to, że ludzie go kochają, a ponieważ wielu polityków brało od niego pieniądze, wiedział, że nie różni się od nich specjalnie. Nie uważał się za gorszego od nich.
35
Pragnieniem Escobara było, aby zostać prezydentem Kolumbii. Jego popularność jednak nie sięgała Bogoty. W 1984 roku Escobar został wyrzucony z Kongresu i jego kariera polityczna dobiegła końca.
36
Escobar nie zamierzał się jednak poddać bez walki. Zabójstwem Ministra Sprawiedliwości Rodrigo Lara Bonilli rozpoczął falę terroryzmu w Kolumbii. W tym samym czasie prezydent USA Ronald Reagan, wypowiedział wojnę narkotykom i uczynił z niej priorytet swojej administracji.
37
Amerykanie wywierali ogromne naciski na kolumbijski rząd, armię, policję i system sądowniczy, aby rozprawili się z dilerami narkotyków. Rząd kolumbijski zgodził się na ekstradycję handlarzy, którzy wysyłali narkotyki do Stanów Zjednoczonych. W Kolumbii, jeśli nawet zostali złapani i uwięzieni, szybko wychodzili na wolność, albo kierowali swoją przestępczą działalnością zza krat.
38
W 1985 roku Escobar zwerbował grupę lewicowych partyzantów, aby zaatakowała Pałac Sprawiedliwości. Partyzanci wdarli się do budynku i zaatakowali sędziów. Armia Kolumbijska odpowiedziała na atak bandytów. Podczas całodziennego oblężenia zginęło 97 osób, w tym 11 z 24 sędziów Sądu Najwyższego.
39
Baroni narkotykowi bali się ekstradycji, gdyż w Stanach realnie groziło im więzienie. Partyzanci zniszczyli dokumenty ekstradycyjne. Kolumbijski Sąd Najwyższy odrzucił porozumienie o ekstradycji. Nowy prezydent porozumienie to przywrócił.
40
Escobar bojąc się aresztowania, a tym samym ekstradycji, urządził na terenie kraju liczne kryjówki. O ewentualnym nalocie władz był ostrzegany przez skorumpowanych urzędników, bądź miejsową ludność.
41
W 1989 roku, po trzech latach ukrywania się, Escobar zgodził się poddać, pod warunkiem, że nie zostanie wydany Stanom Zjednoczonym. Odmówiono mu, więc w odwecie kazał zastrzelić ulubionego przez Kolumbijczyków kandydata na prezydenta. Escobar stał się wówczas dla rodaków wrogiem państwa.
42
Terror trwał nadal, w samym Medellin co tydzień dochodziło do 200 morderstw. Narkotykowe imperium Escobara nadal prosperowało.
43
W 1990 roku Magazyn Forbesa uznał czterdziestoletniego narkoterrorystę za jednego z najbogatszych ludzi na świecie. Jego majątek szacowano na 30 mld dolarów.
44
Escobar trafił też na listę najbardziej poszukiwanych handlarzy narkotyków Ameryki. Escobar stał się najgroźniejszym człowiekiem w Kolumbii i najsławniejszym przestępcą na świecie.
45
Escobar poddał się dopiero wtedy, gdy rząd wycofał się z ekstradycji. Trafił do więzienia, które sam zbudował i sam wybrał strażników i więźniów, którzy mu tam towarzyszyli. Miejsce to bardziej przypominało ekskluzywny ośrodek wypoczynkowy niż więzienie. Było tam boisko piłkarskie i dyskoteka, zapraszał przyjaciół, kobiety, urządzał przyjęcia. Policja i grupa pościgowa nie mogły przebywać w promieniu 20 km od więzienia. Przychodził i wychodził kiedy chciał. Jeździł na mecze i do klubów w Medellin. Żona i dzieci często go tam odwiedzali. Dla 11-letniej córki kazał zbudować domek dla lalek. W kraju zakończył się terror.
46
Z więzienia nadal zarządzał swoim narkotykowym imperium. Dowiedział się jednak, że jest okradany przez swoich wspólników. Sprowadził tych ludzi do więzienia i torturował, wiercąc im otwory w kolanach i wyrywając paznokcie. Potem ich zabił.
47
Gdy opinia publiczna się o tym dowiedziała, prezydent postanowił przenieść Escobara do prawdziwego więzienia. Escobar przekupił strażników i uciekł.
48
Uruchomiono cały aparat policyjny do ścigania więźnia, odwrócili się także od niego przyjaciele. Stracił też poparcie społeczeństwa. Escobar jeszcze raz posłużył się terroryzmem. Pod księgarnią w Bogocie zdetonowano samochód pułapkę. Zginęło 21 osób, a 70 było rannych. Żadna z ofiar nie miała związku z narkobiznesem.
49
Grupa obywateli kolumbijskich uznała, że skoro policja nie potrafi powstrzymać Escobara, zrobią to oni. Utworzyli straż obywatelską zwaną Los Pepes. Byli to ludzie, których bliscy ucierpieli w atakach terrorystycznych, zrażeni bandyci z kartelu, a także członkowie konkurencyjnych organizacji przestępczych. Los Pepes zaczęło podkładać bomby pod domami Escobara. Zamiast szukać Escobara zabijali ludzi z nim związanych. Niszczyli wszystko, co było mu bliskie.
50
Jesienią 1993 roku kartel z Medellin był w rozsypce, ale Escobar niepokoił się przede wszystkim o swoją rodzinę. Chciał ją wywieźć z kraju, ale mu na to nie pozwolono.
51
Dzień po swoich 44 urodzinach został namierzony w willi, w eleganckiej dzielnicy Medellin, gdzie otoczony przez kordon policji, uciekając na dach został zastrzelony. Dostał trzy kule, jedna trafiła go w głowę. Umarł natychmiast. Przypuszcza się, że strzał w głowę oddał on sam.
52
Podczas pogrzebu Pabla Escobara 3 grudnia 1993 roku tysiące Kolumbijczyków wypełniło ulice Medellin. Jedni świętowali, inni opłakiwali śmierć Robin Hooda z Medellin. Według niektórych był to najbardziej bezlitosny bandyta, jaki kiedykolwiek żył na świecie.
