Ciekawostki o Trójkącie Bermudzkim

Niektórzy rozszerzają jego obszar nawet o wybrzeże Irlandii.

Badania jednak wykazały, że w rejonie Trójkąta nie dochodzi do większej liczby wypadków, niż w którejkolwiek innej części Atlantyku.

Artykuł opisywał rzekomo nadprzyrodzone zjawisko i wkrótce historia Trójkąta Bermudzkiego stała się mitem. Zainteresowanie tym zjawiskiem osiągnęło apogeum w 1974 roku po opublikowaniu przez Charlesa Berlitza i J. Mansona Valentine'a książki "Trójkąt Bermudzki", która stała się bestsellerem sprzedanym w milionach egzemplarzy na całym świecie.

Opisują albo statki albo samoloty, które zniknęły w tym rejonie bez śladu, w najlepszych warunkach pogodowych, na spokojnym morzu, przy doświadczonej załodze. Albo też opuszczone, zupełnie nie naruszone statki-widma unoszące się na morzu bez załogi. W niektórych przypadkach pojawiały się też informacje o niejasnych, dziwnych komunikatach radiowych.

Opisując te sensacyjne doniesienia, ich autorzy zaczęli też sięgać daleko w przeszłość, aż do Krzysztofa Kolumba, który w Trójkącie Bermudzkim widział ponoć magiczne światełka (przypuszcza się, że Kolumb widział to co opłacało mu się widzieć).

Praca ta, która do dziś uważana jest za klasykę badań sceptycznych, wyjaśnia cały ciąg założeń, półprawd i fikcji na ten temat. Kusche pokazał, że nic w tej części Atlantyku nie jest niezwykłe. Liczba znikających statków i samolotów nie jest większa niż w innych rejonach oceanów świata o porównywalnym natężeniu ruchu, a zdecydowana większość przypadków całkowicie traci swój tajemniczy nimb.
Wiele wypadków statków i samolotów nadal zdarza się na Atlantyku, ale rzadko kojarzone są z Trójkątem Bermudzkim.

W incydencie, który miał miejsce 5 grudnia 1945 roku, zaginęło pięć amerykańskich bombowców i jeden samolot poszukiwawczy - samolotów tych nigdy nie odnaleziono.
Według radiowych doniesień załogi, pięć bombowców z instruktorem porucznikiem Taylorem, który leciał w tym rejonie po raz pierwszy, zgubiło się podczas lotu szkoleniowego na wschód od Florydy, kiedy skończyło im się paliwo. W tym czasie na tym obszarze panowało wzburzone morze, wiał silny wiatr, co powodowało, że wodowanie było niebezpieczne (nie odkryto żadnego śladu samolotu). Samolot poszukiwawczy, który wystartował później, również zaginął, ale ponad 200 km na północny zachód od granic Trójkąta Bermudzkiego. W miejscu, w którym prawdopodobnie rozbił się, na morzu znaleziono dużą plamę ropy, ale nic poza tym.

Statek Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych, po opuszczeniu Barbadosu w niewyjaśnionych okolicznościach zaginął na obszarze Trójkąta Bermudzkiego. Przypuszcza się, że statek był niekorzystnie załadowany, miał uszkodzony silnik i zatonął w nagłym sztormie. Nigdy nie odnaleziono wraku statku, ani 306 osób na pokładzie.

Samolot pasażerski British South American Airways (BSAA) Avro 688 Tudor Mark IV przewożący 31 osób zniknął podczas nocnego lotu z lotniska Santa Maria na Azorach do Kindley Field na Bermudach. Maszyna wykonała lot transatlantycki na wyjątkowo małej wysokości zaledwie około 610 m., załoga nie zgłaszała żadnych problemów.
Nisko lecący samolot obserwowany był w noc katastrofy z pokładu statku handlowego. Zaobserwowano wówczas, że samolot zboczył z kursu i skierował się w stronę wschodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych. Dwa dni po zaginięciu samolotu, w szeroko zakrojonej akcji poszukiwawczej, zauważono na morzu szczątki maszyny, ale nie udało się ich jednoznacznie zidentyfikować. Przypuszcza się, że powodem kłopotów samolotu był brak paliwa.  Choć maszyna ta zaginęła na północ od Bermudów, daleko poza Trójkątem Bermudzkim, zwolennicy hipotezy tajemnicy tego miejsca przypisują mu kolejny przypadek zagadkowego zniknięcia.

Należą do nich m.in. :

• zniknięcie 28 grudnia 1948 roku samolotu pasażerskiego Douglas DC-3 z 32 osobami na pokładzie
• zniknięcie 17 stycznia 1949 roku samolotu pasażerskiego Star Ariel z 20 osobami na pokładzie
• zniknięcie w 1963 roku tankowca  Marine Sulphur Queen z 39-osobową załogą
• zniknięcie japońskiego frachtowca Raifuku Maru