Znaleźliśmy 12 ciekawostek na temat wombata tasmańskiego
Zwierzę wydalające sześciany
Wombat to roślinożerny ssak występujący naturalnie w południowo-wschodniej Australii. Jest jedynym torbaczem, którego zęby stale rosną, a jego odchody są ewenementem na skalę światową, gdyż wyglądają jak małe sześciany.
1
Wombat tasmański (Vombatus ursinus) jest gatunkiem ssaka z rodziny wombatowatych (Vombatidae).
Wombatowate (wombaty) to rodzina ssaków z rzędu dwuprzodozębowców (Diprotodontia), prawdopodobnie blisko spokrewnionych z koalowatymi.
2
Do wombatów zaliczane są dwa współcześnie występujące rodzaje.
Vombatus - wombat - którego jedynym przedstawicielem jest wombat tasmański
Lasiorhinus - wombatowiec - do tego rodzaju należą dwa gatunki: wombatowiec szerokogłowy i wombatowiec szorstkowłosy
3
Wombat tasmański zamieszkuje obszar Australii od granic Queensland i Nowej Południowej Walii wzdłuż pustyń Wiktorii, aż do południowo-wschodniego krańca Australii i na Tasmanii.
Jego trzy podgatunki to:
Vombatus usinus ursinus - spotykany na Wyspie Flindersa, w cieśninie Bassa (między Australią a Tasmanią)
Vombatus ursinus hirsutus - występuje w południowo-wschodniej części Australii kontynentalnej
Vombatus ursinus tasmaniensis - występuje na Tasmanii
4
Wombat wyglądem przypomina borsuka, ma jednolitą szarą sierść.
Australijscy naukowcy obejrzeli wombaty (a także wielkouchy) w świetle ultrafioletowym i stwierdzili, że pod lampą światła czarnego ich sierść mieni się odcieniami zieleni, niebieskiego i różu. Gdy w ciemności światło ultrafioletowe pada na ich futro, torbacze, jak i stekowiec wyglądają jak pomalowane "świecącymi" farbkami. W ostatnich latach stwierdzono, że biofluorescencja jest bardziej powszechna wśród ssaków, niż sądzono (latające wiewiórki w świetle UV maja różowe futerko). Nie wiadomo jeszcze czym jest to spowodowane i jakie ma to znaczenie w ich życiu, ale przypuszcza się, że może to mieć związek z ich nocnym trybem życia.
5
Wombaty to zwierzęta o mocnej budowie i krótkich nogach.
Osiągają długość 90- 115 cm, a masa ich ciała wynosi 22-40 kg. Posiadają grubą, szeroką głowę oraz szczątkowy ogon. W dużej głowie wombata znajdują się małe oczy. Jego wzrok jest słaby, natomiast dobrze rozwinięte są zmysły węchu, słuchu i odczuwania drgań. Wokół nosa rosną długie włosy czuciowe. Zad pokryty jest grubą, zrogowaciałą skórą. W ich uzębieniu brak jest kłów. Wombaty są torbaczami, posiadają torbę lęgową (marsupium), która, w odróżnieniu od kangurów, otwiera się ku tyłowi - młode wchodzi do torby od strony zadu matki. Chroni to młode przed zasypywaniem ich ziemią podczas kopania nor. W torbie znajdują się dwa sutki.
6
Są zwierzętami roślinożernymi.
Posiadają układ trawienny przystosowany do spożywania twardej roślinności: prosty żołądek, szerokie krótkie jelito ślepe i wyjątkowo wolny metabolizm. Do dopełnienia pełnego cyklu trawiennego potrzebują 14 dni, w związku z tym nie są zbyt ruchliwymi zwierzętami. Potrafią nie pić przez kilka tygodni, czerpiąc w tym czasie wodę ze zjadanych roślin.
7
Wombaty żerują zwykle w nocy.
Są jedynymi torbaczami na świecie, których zęby stale rosną, gdyż są na bieżąco ścierane. Wombat gryzie pożywienie za pomocą szybkich ruchów szczęki dolnej, jego uzębienie różni się od innych torbaczy, bardziej przypomina zęby gryzoni. Głównym składnikiem ich diety są rodzime trawy. Jedzą także korzonki, korę oraz liście drzew i krzewów.
8
Dojrzałość płciową osiągają w wieku 18 miesięcy.
Pora godowa trwa od kwietnia do czerwca. Po 20-22 dniach ciąży rodzi się jedno młode, które pozostaje w torbie lęgowej przez 6-7 miesięcy, a nawet po tym czasie nie rusza się z niej przez kolejne trzy lub cztery miesiące. Młode karmione jest mlekiem matki przez około 15 miesięcy. Po opuszczeniu torby, młode nadal trzymają się matki przez pierwszy rok życia lub dłużej, dopóki zupełnie nie pokryją się futrem.
9
Wombaty są gatunkiem samotnym, terytorialnym, przy czym każdy osobnik ma ustalony zasięg, w którym żyje i żeruje.
Kopią one w ziemi lub pod wapiennymi skałami system nor z wieloma wyjściami. Wygrzebują nory przednimi łapami zaopatrzonymi w długie i ostre pazury. Długość korytarzy może osiągać do 20 m. Niedawne pożary buszu na wschodnim i południow-wschodnim obszarze Australii wykazały, że nory są często znacznie dłuższe niż pierwotnie sądzono, a niektóre z nich mają ponad 20 wejść i że wiele nor wombatów było wykorzystywanych przez inne gatunki, w tym walabię skalną i walabię bagienną, aby schronić się przed pożarem. Nie wiadomo, czy odbywało się to za zgodą "właściciela" nory.
10
Wiele wombatów może żyć w tej samej norze, a wombaty zwykle żyją w tej samej norze przez całe życie.
Może się zdarzyć, że wombat zostanie wyrzucony z nory przez rolników lub inne zwierzę, lub nora ulegnie zniszczeniu. Wombaty często wychodzą z nory w ciągu dnia, jeśli jest to dzień chłodniejszy, lub wczesnym rankiem albo późnym popołudniem. Ich środowiskiem życia są suche, otwarte tereny.
11
Wombaty żyją średnio 15 lat na wolności i 20 lat w niewoli.
Gatunek nie jest zagrożony wyginięciem, poza regionem Wiktorii. Mimo to postanowiono ograniczyć polowania na te zwierzęta.
12
Wombaty są jedynym gatunkiem na świecie, który wypróżnia się w formie sześciennych kostek.
Powstało wiele teorii na temat tego, czemu ma to służyć. Niektórzy twierdzą, że dzięki temu wombaty mogą łatwiej oznaczać teren - sześcienne odchody nie stoczą się np. z pochyłego kamienia. Inna teoria mówi, że dzieje się tak z powodu bardzo małej ilości wody w pożywieniu, żyją bowiem w bardzo suchych warunkach. Potwierdzeniem tej teorii jest fakt, że wombaty żyjące w niewoli (w ogrodach zoologicznych), gdzie mają dostęp do większej ilości wody, wydalają odchody o bardziej kulistym kształcie. Badania naukowców dowiodły jednak, że wombaty posiadają specyficzne jelito grube, a zwłaszcza jego pierwszy fragment, który ma spłaszczoną górną i dolną ścianę, formującą odchody w kostkę. Drugi, końcowy odcinek jelita pozostaje gładki i utrzymuje uformowany wcześniej kształt.
