Gatunek wschodnioazjatyckiej gruszy Pyrus pyrifolia zwany potocznie gruszką azjatycką, gruszką japońską czy gruszką piaskową jest tego najlepszym przykładem.
Są bardzo soczyste i duże przez co również nietanie. W Azji najczęściej podaje się je przybyłym do domu gościom, daje jako prezent lub spożywa ceremonialnie w rodzinnym gronie. Około roku 2010 trafiły do Europy a dokładnie na Cypr, gdzie uprawia się je w okolicy wsi Kiperunda.
Popularnie zwany gruszecznikiem napój zawiera od 5 do 8% alkoholu. Wywodzi się z terenów dzisiejszej Francji z czasów Imperium Rzymskiego. Gruszki przeznaczone na gruszecznik zbiera się przed ich dojrzeniem i pozwala dojrzeć w warunkach składowania co odróżnia proces przygotowywania napoju od cydru jabłkowego, gdyż jabłka zbiera się w postaci dojrzałej.
Cydr gruszkowy jest droższy i mniej popularny od jabłkowego z racji wyższych kosztów produkcji - jabłka można zrywać z drzewa za pomocą maszyn, gruszki zbiera się ręcznie. Dodatkowo grusza produkuje mniej owoców niż jabłoń.