Ciekawostki o trzewikodziobie

Oczy mają barwę żółtawą lub szaro-białą.

Grzbiet i szyja pokryta jest niebiesko-szarymi piórami z zielonkawym połyskiem, natomiast spodnia część ciała ma zwykle jaśniejszą barwę. Głowa jest na ogół ciemniejsza niż reszta ciała, a na jej tyle znajduje się pęk sterczących piór.

Samce są większe i mają dłuższe, masywniejsze dzioby.

Długość jego ciała wynosi (od ogona do dzioba) od 100 do 140 cm.
Wysokość ptaka w kłębie - od 110 do 140 cm, choć zdarzają się okazy osiągające nawet 150 cm.
Rozpiętość skrzydeł wynosi od 230 do 260 cm
Waga: od 4 do 7 kg, przy czym samiec średnio waży 5,5 kg, a samica średnio 4,9 kg.

Łączą się w luźne grupy tylko wtedy, gdy brakuje pożywienia i zmuszone są do żerowania obok siebie. W okresie lęgowym tworzą monogamiczne pary, razem budują gniazdo, wysiadują jaja i dbają o potomstwo.
Prowadzą nocny tryb życia.

Zwykle znajduje się ono na pływającej roślinności albo na trawie na suchym lądzie, w niedostępnym dla drapieżników miejscu.
Samica składa od 1 do 2 jaj, a okres ich wysiadywania wynosi 30 dni. Po wykluciu rodzice dostarczają im pożywienie nawet 6 razy dziennie. Młode pokrywają się piórami w pełni dopiero po 60 dniach, a umiejętność lotu zdobywają po około 112 dniach od wyklucia się. Pełny okres lęgowy wynosi 140-145 dni, dopiero wtedy młode opuszczają gniazdo, choć przez jakiś czas powracają do niego na odpoczynek. Młode początkowo karmione są częściowo strawionym pokarmem, z czasem zjadają rybę w całości.

Polega ono na eliminowaniu słabszych osobników przez silniejsze rodzeństwo w celu usunięcia konkurencji pokarmowej. Gdy rodzice wyklutych piskląt trzewikodziobów oddalają się od gniazda w celu poszukiwania jedzenia, silniejszy osobnik zaczyna atakować brata, wydziobując jego upierzenie, a nawet raniąc go. Rodzice po powrocie do gniazda zatrzymują w nim osobnika silniejszego, słabszy jest usuwany i musi sobie radzić sam - najczęściej nie przeżywa.
Zachowanie takie występuje także u niektórych gatunków ptaków szponiastych, m.in u orlika krzykliwego, orlika grubodziobego, bielika czy pustułki.
Zachowanie takie występuje również u niektórych gatunków ryb, np. u rekina tawrosza piaskowego - jest to tzw. kanibalizm prenatalny.

Klekoczą, gdy czują się zagrożone albo na powitanie w gnieździe.
Podczas polowania podstawowymi zmysłami wykorzystywanymi przez te ptaki są wzrok i słuch.
Aby zwiększyć pole widzenia, trzewikodziób trzyma głowę prawie pionowo, równolegle do piersi - czasami sprawiają przez to wrażenie stojącego człowieka.

Globalna populacja trzewikodziobów w 2002 roku szacowana była na 5000-8000 osobników. Ich populacja zagrożona jest działalnością człowieka (nadmierne nawadnianie, wypalanie traw, wypas bydła, rybołówstwo, osuszanie bagien i in.). Ponad to ptaki te łapane są w celach konsumpcyjnych. Jaja i pisklęta przeznacza się do konsumpcji bądź na sprzedaż do ogrodów zoologicznych i dla kolekcjonerów.

Cena jednego osobnika wynosi od 10 do 20 tysięcy dolarów. Niestety w niewoli ptaki te nie rozmnażają się.