Finlandia to duży kraj, który strukturę państwową wykształcił dopiero po upadku caratu w Rosji. Wcześniej Finlandia znajdowała się pod wpływami rosyjskimi i szwedzkimi.
Po zawiązaniu się państwowości Finowie dzielnie bronili swojego kraju i nawet w konfrontacji z molochem ZSRR nie pozwolili na ponowne wcielenie terytorium kraju w obręb obcego państwa. Dziś Finlandia jest nowoczesnym krajem, który kładzie nacisk na rozwój nowych technologii. Postęp nie stoi w sprzeczności z ochroną przyrody, gdyż Finlandia to najbardziej zalesiony obszar Europy a parki narodowe zajmują dużą część kraju.
Państwo to istnieje od 6 grudnia 1917 roku, kiedy fiński parlament ogłosił niepodległość od Rosji. Pod panowaniem Rosyjskim kraj znajdował się od 1809 roku i nosił nawę Wielkie Księstwo Finlandii.
Przed rządami rosyjskimi Finlandia znajdowała się pod panowaniem szwedzkim. Szwedzkie wpływy na te ziemie datuje się od średniowiecza do roku 1809.
Flaga została wprowadzona do użytku w 1918 roku. Niebieski kolor symbolizuje jeziora a biały śniegi.
Miasto zostało założone w 1550 roku przez szwedzkiego króla Gustawa I Wazę. Pierwotnie miasto nazywało się Helsingfors, nazwa Helsingi pojawiła się po raz pierwszy pod koniec XVIII wieku. Obecna nazwa miasta została zatwierdzona przez senat w 1819 roku.
Helsinki są największym i najludniejszym miastem w kraju. Obecnie zamieszkuje je ponad 650 tysięcy osób.
Jest ósmym pod względem wielkości krajem w Europie. 69% powierzchni kraju zajmują lasy, 10% zbiorniki wodne a 8% obszary uprawne.
Kształtem przypomina jednoręką postać, dlatego Finowie czasem nazywają swój kraj jednoręką dziewicą (fiń. Suomi-neito).
Wzmianki o tym regionie pojawia się w zapiskach Tacyta z 98 r. p.n.e. gdzie wspomina on o ludziach północy nazywając ich „Fenni”.
Choć cała północna Europa jest jednym z większych konsumentów kawy, to jednak Finowie wypijają jej najwięcej. Statystyczny Fin spożywa rocznie 12 kilogramów tego napoju, dla porównania Polacy spożywają gdzieś pomiędzy 0,7 a 2,5 kg kawy rocznie.
Jeziora zajmują prawie 10% powierzchni kraju. Największym jeziorem fińskim jest Saimaa, które ma powierzchnię 1377,05 km². Najgłębszym jest drugie co do wielkości jezioro Päijänne, jego głębokość maksymalna to 95,3 m.
Najniższą nieoficjalnie zanotowana temperaturą była -54 °C w miejscowości Kaaresuvanto.
Z kolei najwyższa zanotowana w miejscowości Liperi w 1914 roku wynosiła +37,2 °C.
Zjawisko to najlepiej oglądać w Laponii, gdzie zorze ukazują się ponad 200 razy w ciągu roku.
Niedźwiedzie brunatne często pojawiają się w fińskiej mitologii, w tym w podstawowym zbiorze ludowych pieśni zwanej "Kalevala".
Pomimo, że na ziemiach Finlandii żyje ich ponad 1500, niedźwiedzie brunatne rzadko wchodzą w drogę ludziom.
W najbardziej wysuniętym na północ punkcie Finlandii słońce nie zachodzi przez 73 dni w okresie letnim a w okresie zimowym nie wschodzi przez 51 dni.
Stalin chciał zaanektować całe terytorium państwa. Pomimo starań i użycia dużej siły militarnej sowietom nie udało się nigdy zająć całości kraju. Na mocy ustaleń z 1947 i 1948 roku Finlandia utraciła na rzecz ZSRR 12% swojego terytorium.
Około 85% Finów mieszka w miastach a 1,5 miliona z nich zamieszkuje obszar metropolitarny Helsinek. Około dwóch milionów Finów mieszka poza granicami kraju.
Najbardziej zaludnionym obszarem jest południowe i zachodnie wybrzeże kraju, a najmniej regiony wysunięte najdalej na północ. Dla przykładu gęstość zaludnienia obszaru Laponii to 2 osoby na kilometr kwadratowy, podczas gdy średnia dla całego kraju to 19 osób na kilometr kwadratowy.
Znajduje się tu wiele ozów, drumlin i moren. Gleby fińskie nie należą do żyznych, przeważają tu gleby bielicowe a na północy kamieniste.
Najżyźniejsze gleby znajdują się w południowo-zachodniej Finlandii, stanowią jednak tylko 3% powierzchni kraju.
Najdłuższą granicą jest granica rosyjsko-fińska (1313 km), druga w kolejności fińsko-norweska (729km), a najkrótsza jest fińsko-szwedzka (586km).
Choć zapalająca bomba w butelce była stosowana już wcześniej, nazwa powstała po wybuchu wojny zimowej z 1939 roku gdy Finlandia została najechana przez ZSRR.
Nazwę dedykowano Wiaczesławowi Mołotowowi, radzieckiemu politykowi, który twierdził że bomby zapalające zrzucane przez Rosjan na Finlandię były w rzeczywistości darami żywnościowymi dla głodujących sąsiadów.
Gdy Finowie opracowali odpowiednie butelkowe bomby zapalające, których zadaniem było niszczenie radzieckich czołgów, nazwali je koktajlami Mołotowa i serwowali rosyjskim barbarzyńcom jako "dodatek do ich racji żywnościowych".
Podboje ziem fińskich rozpoczęła druga wyprawa krzyżowa zorganizowana przez szwedzkiego hrabiego Birgera w 1249 roku. Pod koniec XIII wieku ziemie fińskie zostały już całkowicie podporządkowane Szwecji.
Z większych plemion żyjących na tym obszarze możemy wyróżnić: Suomi, Häme i Karelów.
Fińskie słowo raha oznaczające pieniądze zostało zapożyczone z języka proto-germańskiego, gdzie skrahā oznaczało wiewiórczą skórę.
Określone kwoty miały nawet swoje nazwy. tikkuri oznaczało 10 skór, kiihtelys - 40. Fińskie wiewiórki musiały odetchnąć z ulgą gdy Finlandia dołączyła do strefy Euro.
Święto utworzono w 2010 roku z inicjatywy studentów Uniwersytetu Aalto w mieście Espoo. Jego rolą jest zwrócenie uwagi na fakt, że bez porażek ciężko jest osiągnąć sukces. W związku z tym porażkę należy zaakceptować jako naturalny element życia i wykorzystywać ją jako naukę na przyszłość.
Studenci chcieli w ten sposób zmotywować swoich rodaków do otwierania nowych firm i rozpoczynania przedsięwzięć, które mogą w przyszłości pomóc w rozwoju ekonomicznym ich kraju.
Północną część Finlandii pokrywa tundra z charakterystycznymi mchami i porostami.
Stanowi ona istotną część systemu energetycznego Finlandii. Obecnie na rzece funkcjonuje 15 elektrowni wodnych stanowiących 34,5% fińskiej produkcji hydroelektrycznej.
Źródło rzeki znajduje się w północno-wschodniej części kraju, przy granicy z Rosją a ujście koło miasta Kemi położonego nad Zatoką Botnicką.
W Finlandii jest obecnie 309 gmin. Zdecydowana większość fińskich gmin posiada mniej niż 6 tysięcy mieszkańców.
Najwięcej ludzi mieszka regionie stołecznym. W skład konurbacji wchodzą Helsinki, Vantaa, Espoo i Kauniainen.
Finowie wprowadzili Euro 1 stycznia 202 roku zastępując markę fińską. Kurs wymiany wynosił 1 euro = 5,94573 marki.
Marka była fińską walutą od 1861 roku a jej wartość do czasu uzyskania przez Finlandię niepodległości wynosiła ćwierć rosyjskiego rubla.
Firma powstała 12 maja 1865 roku. Początkowo zajmowała się przetwórstwem drewna. W 1898 roku Nokia rozpoczęła produkcję wyrobów gumowych (w 1988 roku bazując na doświadczeniach z tej branży powstała firma Nokian Tyres produkująca opony). W 1912 roku Nokia rozpoczęła produkcję kabli do telegrafów i telefonów. To w tym dziale firmy uruchomiono 1960 roku dział elektroniczny, który stał się filarem niegdyś najsłynniejszych telefonów komórkowych na świecie - Nokii.
22% finów deklaruje się jako ateiści.
Jego nazwa w języku fińskim oznacza dziwny kamień. Głaz w przybliżeniu mierzy 7 x 5 metrów i spoczywa na wypuklej skale od mniej więcej 11 tysięcy lat, została tam umieszczona przez przemieszczający się lodowiec.
Od 1962 roku jest chroniony jako pomnik przyrody. Od lat 80. XX wieku na jego szczycie rośnie sosna.
Książka nosiła tytuł "Małe trolle i wielka powódź". Tove Jansson była również ilustratorką tej książki.
Nowa konstytucja uchyliła zapisy poprzedniej pochodzącej z dnia 17 lipca 1919.