Geografia
Ciekawostki o jesieni
Wielobarwna pora roku
Jesień to pora roku, którą się albo lubi albo nienawidzi. Niektóre jej aspekty urzekają: ciepła słoneczna pogoda, feeria barw na drzewach i krzewach, babie lato. Gorzej, gdy pokazuje swoje smutniejsze oblicze w postaci ulewnych deszczy, silnego październikowego wiatru i chłodu. Poza tym jest to okres przemijania, który wywołuje smutek, nostalgię i napawa depresyjnie. Często wynikiem tych nostalgicznych nastrojów bywa liryczna twórczość poetycka, malarska, muzyczna. Ale przede wszystkim jest to nieunikniona pora roku, dzięki której na wiosnę odrodzi się nowe życie.
1
Jesień jest jedną z czterech podstawowych pór roku w przyrodzie strefy klimatu umiarkowanego. Oznacza przejście od lata do zimy, we wrześniu - na półkuli północnej lub w marcu - na półkuli południowej, kiedy czas światła dziennego staje się zauważalnie krótszy, a temperatura znacząco spada.
2
Rozróżnia się jesień klimatyczną i astronomiczną. Za jesień klimatyczną przyjmuje się okres w roku następujący po lecie, w którym średnie dobowe temperatury powietrza wahają się pomiędzy 15 a 5 °C.
Jesień astronomiczna rozpoczyna się od równonocy jesiennej, która trwa aż do przesilenia zimowego, co na półkuli północnej oznacza okres pomiędzy 23 września a 22 grudnia.
3
Na półkuli południowej wszystkie te zjawiska i daty przesunięte są o pół roku. Za miesiące jesienne uznaje się tam marzec, kwiecień i maj.
4
Za miesiące jesienne na półkuli północnej uznaje się wrzesień, październik i listopad. Podczas jesieni astronomicznej dzień jest krótszy od nocy, a ponad to z każdą kolejną dobą przybywa nocy a ubywa dnia.
5
W Europie Środkowej wyróżnia się jeszcze dwie fenologiczne pory, na które podzielona jest jesień: wczesną jesień (polecie) i jesień. Fenologia jest nauką, która bada zależność między zmianami czynników klimatycznych, a cyklicznymi zjawiskami w przyrodzie ożywionej, takim jak kiełkowanie, kwitnienie, owocowanie, zrzucanie liści u roślin, zapadanie w sen zimowy, odloty ptaków, wystąpienie dwóch pokoleń u niektórych owadów.
Ze względu na przedmiot badań można wyróżnić fitofenologię, zoofenologie i agrofenologię.
6
Wczesna jesień jest porą, w której dojrzewa wiele owoców. Za wskaźnikowe uważa się owoce kasztanowca zwyczajnego, derenia świdwy i ligustru pospolitego. Wczesną jesienią także wrzos osiąga pełnię kwitnienia.
7
Jesienią właściwą drzewa zaczynają przechodzić w okres zimowego spoczynku, objawiający się żółknięciem liści. Wyznacznikiem jest tu kasztanowiec zwyczajny i
brzoza brodawkowata. W czasie jesieni liście brzozy brodawkowatej w pełni opadają.
8
Fenologiczna jesień kończy się, gdy pojawia się mróz. Etap przejściowy pomiędzy jesienią a zimą nosi nazwę przedzimie.
9
Jesień jest okresem, w którym rośliny wieloletnie gromadzą substancje zapasowe. Proces ten rozpoczyna się już pod koniec lata, kiedy większość gatunków
drzew zmniejsza poziom aktywności, odprowadzając składniki rezerwowe z liści do pnia i korzeni. Drzewa liściaste zrzucają liście, które i tak zimą nie mogły by prowadzić fotosyntezy. Materiały zapasowe są odprowadzone, ustaje przewodnictwo wodne, w związku z tym liść obumiera i odpada. To przystosowanie drzew wynika również z faktu, że od października wieją silne wiatry, a brak liści zmniejsza opór wiatru.
10
Liście drzew zmieniają jesienią także swą barwę, stając się kolorowe: żółte, pomarańczowe, czerwone. W okresie jesiennego przygotowania roślin wieloletnich do zimowego spoczynku, zawarty w liściach chlorofil ulega rozkładowi na proste związki, które transportowane są w głąb rośliny i magazynowane w pniu i korzeniach. Liście pozbawione chlorofilu stają się żółte, pomarańczowe, czerwone, gdyż w wyniku zaniku zielonego barwnika, widoczne staja się inne barwniki: antocyjany, dające barwę czerwoną, karoteny - barwa pomarańczowa i flawonoidy - barwa żółta.
