Ciekawostki o Stefanie Wyszyńskim

Pochodził z wielodzietnej rodziny rolników: Stanisława, który był organistą miejscowego kościoła, a także pisarzem parafialnym i Julianny z domu Karp. Był drugim z sześciorga dzieci Stanisława i Julianny. Miał jeszcze dwoje rodzeństwa przyrodniego, siostrę i brata z drugiego po śmierci pierwszej żony małżeństwa ojca.

Chrztu dokonał proboszcz parafii, ksiądz Antoni Lipowski.

Wyszyński wspominał okres swojego dzieciństwa opowiadając, że nad jego łóżkiem wisiały dwa obrazy: Matki Boskiej Częstochowskiej i Matki Boskiej Ostrobramskiej, którym często się przyglądał. Codzienna rodzinna praktyka wspólnego różańca powodowała u młodego Wyszyńskiego ból kolan, do modlitwy w tym okresie nie bardzo był skłonny.

Zamiast siedzieć w szkole, wolał bawić się z siostrami w domu. Często im dokuczał, kiedyś rozpruł i spalił w piecu ich szmaciane lalki. Gniew ojca łagodziły jednak siostry, które zawsze wstawiały się za bratem. W szkole też zdarzało mu się ciągnąć koleżanki za włosy, albo wylać atrament, gdy zapowiadała się klasówka.

Polska wówczas była pod zaborami i edukacja Stefana odbywała się w języku rosyjskim. Z tej szkoły Wyszyński został wyrzucony, gdyż nie zgadzał się z metodą wychowawczą nauczyciela.

Dalsza swoją edukację kontynuował najpierw w gimnazjum Górskiego w Warszawie, a później, z powodu wybuchu I wojny światowej, w Prywatnej Siedmioklasowej Szkole Handlowej Męskiej w Łomży.

Święcenia kapłańskie przyjął 3 sierpnia 1924 roku w kaplicy Matki Bożej we włocławskiej bazylice katedralnej z rąk biskupa Wojciecha Owczarka. Termin jego święceń został przesunięty z czerwca na sierpień, ponieważ Wyszyński zachorował. Źródła podają różne przyczyny niedyspozycji kardynała. Wspomina się o poważnej chorobie płuc, zapaleniu płuc bądź nawet gruźlicy. Wymagało to pobytu w szpitalu, a potem rekonwalescencji, którą Wyszyński odbył w Licheniu Starym.

Następnie został wikariuszem we włocławskiej parafii katedralnej oraz redaktorem m.in. dziennika diecezjalnego "Słowo Kujawskie".

Studia zakończył w 1929 roku doktoratem z prawa kanonicznego, pisząc pracę doktorską na temat "Prawa rodziny, Kościoła i państwa do szkoły".

Po studiach odbył szereg podróży po niektórych krajach europejskich: Austrii, Włoszech, Francji, Belgii, Holandii i Niemczech, w celu obserwacji katolickiej myśli społecznej.