Ciekawostki o kapuście

Do pełnego cyklu życiowego kapusta potrzebuje dwóch lat, gdyż organy rozrodcze wykształca w drugim roku. Do celów spożywczych jednak warzywo to zbiera się w roku pierwszym, bo już wtedy wytwarza gęsto uliścioną głowę.

Oprócz tego istnieje też kapusta warzywna włoska o charakterystycznych, pomarszczonych liściach.

Jej uprawą zajmowali się niemieccy rolniczy już w XVI wieku, szybko zyskała popularność i już w wieku XVII stanowiła podstawę pożywienia.

Kwiatostany wyrastają na wysokość 50 do 100 cm i są zwieńczone czterolistnymi kwiatami o płatkach ułożonych prostopadle.

Wiele europejskich i azjatyckich nazw wzięło się od celtycko-słowiańskiego słowa cap lub kap oznaczającego głowę. Z kolei nazwa rodziny kapustowatych (Cruciferae) pochodzi z Europy ze wczesnego średniowiecza od kwiatów przypominających swoim wyglądem krucyfiks.

Ta uciążliwa dla marynarzy choroba spowodowana jest niedoborem witaminy C a kapusta jest jej doskonałym źródłem.

Prawdopodobnie pierwszy kontakt z tym warzywem mieli dopiero po przybyciu okrętu kapitana Carla Petera Thunberga na sztuczną wyspę Dejima w zatoce Nagasaki w sierpniu 1775.

W starożytnym Rzymie była uważana za towar luksusowy. Do powszechnego użycia trafiła dopiero w okresie średniowiecza i szybko stała się jednym z głównych składników kuchni Europejskiej.

100 g zawiera aż 72% dziennej zalecanej dawki witaminy K i 44% witaminy C. Posiada również zauważalne ilości witaminy B6 i B9.

6% stanowią węglowodany, 1% białko. Zawiera również śladowe ilości tłuszczu.

Wiele tradycyjnych polskich potraw przyrządzanych jest w oparciu o kapustę. Chyba nikomu nie trzeba przypominać o bigosie, kapuście kiszonej czy gołąbkach.

Nazwa pochodzi od dźwięków jakie wydaje podczas przygotowywania (bąbelkowanie i pisk.) Powstaje z gotowanych ziemniaków i kapusty, które po wymieszaniu podsmaża się.

Obecna nazwa surówki powstała w XVIII wieku i jest angielską wersją nazwy duńskiej (w języku duńskim koolsla oznacza sałatkę z kapusty). Może być przyrządzana na wiele różnych sposobów, składniki mogą się w niej zmieniać wedle uznania kucharza (marchew, ser, ananas czy jabłko) jednak kapusta znajduje się w niej zawsze. Najpopularniejszy dressing stosowany w surówce to winegret lub majonez (ta pierwsza jest dużo dłużej zdatna do spożycia.)

Statystyczny Rosjanin zjada w ciągu roku 20 kilogramów kapusty, na drugim miejscu plasują się Belgowie którzy zjadają 4,7 kg a tuż za nimi Holendrzy z 4 kg spożywanej kapusty rocznie.

Znana szerzej jako pak-choy lub bok choy przygotowywana jest najczęściej na parze lub podsmażana. Oprócz witaminy K i C, pak-choy jest bogata również w witaminę A (30% dziennej zalecanej porcji w 100 g) i wapń.

Liście rzepy wykorzystywane są jako pasza dla zwierząt, choć są doskonałym źródłem witamin i mogliby je spożywać również ludzie. Niektórzy spożywają gotowane liście rzepy, w ostatnich latach ta część rośliny zyskuje na popularności.

Pierwsze wzmianki o uprawie kapusty właściwej pekińskiej pochodzą z XV wieku z okolic rzeki Jangcy. Stamtąd powędrowała do Korei i Japonii by w XIX wieku rozprzestrzenić się wraz z chińskimi emigrantami na inne kontynenty. W chinach kapusta pekińska jest symbolem dobrobytu i często zdobi tamtejsze szklane i porcelanowe figurki.

Nie jest tak pożywna jak kapusta warzywna czy pak-choi gdyż nie posiada w swoim składzie dużych ilości witamin K i A.

Największym producentem tego warzywa są Chiny(48% produkcji), Indie(13%), Rosja i Korea Południowa (po 3,6%).